Συμβατική θεραπεία αναγέννησης
Αφού χρησιμοποιηθεί η ιοντοανταλλακτική ρητίνη για ένα χρονικό διάστημα, οι προσροφημένες ακαθαρσίες πλησιάζουν στην κορεσμένη κατάσταση και είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί επεξεργασία αναγέννησης και τα ιόντα και άλλες ακαθαρσίες που προσροφήθηκαν από τη ρητίνη εκλούονται με χημικούς παράγοντες για αποκατάσταση την αρχική σύνθεση και ιδιότητες. Στην πρακτική εφαρμογή, προκειμένου να μειωθεί το κόστος της αναγέννησης, είναι απαραίτητο να ελέγχεται σωστά η ποσότητα του παράγοντα αναγέννησης, έτσι ώστε η απόδοση της ρητίνης να μπορεί να αποκατασταθεί στο πιο οικονομικό και λογικό επίπεδο αναγέννησης, συνήθως στον βαθμό ανάκτησης ελέγχου η απόδοση είναι 70 έως 80%. Εάν πρόκειται να επιτευχθεί υψηλότερο επίπεδο αναγέννησης, η δόση αναγέννησης θα αυξηθεί σημαντικά και ο ρυθμός χρήσης του αναγεννητικού θα μειωθεί.
Η αναγέννηση της ρητίνης θα πρέπει να βασίζεται στον τύπο της ρητίνης, τα χαρακτηριστικά, καθώς και την οικονομία λειτουργίας, την επιλογή των κατάλληλων παραγόντων αναγέννησης και τις συνθήκες εργασίας.
Οι ιδιότητες αναγέννησης της ρητίνης συνδέονται στενά με τον τύπο και τη δομή της. Η αναγέννηση ισχυρών οξέων και ισχυρών βασικών ρητινών είναι δύσκολη και η δόση αναγέννησης είναι πολύ μεγαλύτερη από τη θεωρητική τιμή. Το αδύναμο οξύ ή η αδύναμη βασική ρητίνη αναγεννάται ευκολότερα και η δόση αναγέννησης είναι μόνο ελαφρώς μεγαλύτερη από τη θεωρητική τιμή. Επιπλέον, η ρητίνη με μεγάλο πορώδες και χαμηλό βαθμό διασύνδεσης είναι εύκολο να αναγεννηθεί, ενώ η ρητίνη με τύπο γέλης και υψηλό βαθμό σταυροσύνδεσης έχει μεγαλύτερο χρόνο αντίδρασης αναγέννησης.
Ειδική θεραπεία ανάπλασης
Οι πιο σοβαρά μολυσμένες ρητίνες μπορούν επανειλημμένα να υποβληθούν σε επεξεργασία με όξινο ή αλκαλικό διάλυμα άλατος, όπως χρησιμοποιώντας διάλυμα αλκαλικού άλατος 10% NaCl +1%NaOH για τη διάλυση οργανικής ύλης, και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας 4% HCl ή 10% NaOH και 1% HCl αντίστοιχα για τη διάλυση της ανόργανης ύλης και στη συνέχεια με επεξεργασία 10%NaCl +1%NaOH. Εκτελείται στους 70 βαθμούς Κελσίου περίπου.
Εάν το αποτέλεσμα της παραπάνω επεξεργασίας δεν πληροί τις απαιτήσεις, μπορεί να αντιμετωπιστεί με μέθοδο οξείδωσης. Δηλαδή, μετά το πλύσιμο της ρητίνης με νερό, εγχέεται το διάλυμα υποχλωριώδους νατρίου με συγκέντρωση 0,5%, ο ρυθμός ροής ελέγχεται από 2 έως 4 BV/h, διοχετεύεται η ποσότητα από 10 έως 20 BV, και στη συνέχεια πλένονται με νερό και επεξεργάζονται με αλατόνερο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η επεξεργασία οξείδωσης μπορεί να οξειδώσει τους δεσμούς σύνδεσης των μακρομορίων στη δομή της ρητίνης, με αποτέλεσμα την αποικοδόμηση της ρητίνης, ο βαθμός διαστολής αυξάνεται και είναι εύκολο να σπάσει, επομένως δεν είναι κατάλληλη για κοινή χρήση. Συνήθως χρησιμοποιούνται 50 κύκλοι πριν από μία επεξεργασία οξείδωσης. Επειδή η ρητίνη χλωρίου έχει ισχυρή αντίσταση στην οξείδωση, η ρητίνη υποβάλλεται σε επεξεργασία με αλμυρό νερό πριν από την επεξεργασία οξείδωσης για να γίνει χλώριο, το οποίο μπορεί επίσης να αποφύγει την αλλαγή της τιμής του pH κατά τη διαδικασία επεξεργασίας και να κάνει την οξείδωση πιο σταθερή.
